Diatomeeën of diatomeeënaarde bestaat uit de overblijfselen van microscopisch kleine eencellige diatomeeën waarvan de schelpen bijzonder veel kiezelzuur bevatten. Ze leven in zoetwaterafzettingen en hebben het vermogen om kiezelzuur uit zeewater op te nemen en om te zetten in organisch gebonden silicium voor hun eigen schelpen. Daarom worden diatomeeënreservoirs vaak gevonden in gebieden dicht bij vulkanen. Daar bevindt zich bijzonder rijk gesteente met gemakkelijk oplosbaar kiezelzuur, waar de kleine algen van profiteren.
In de loop van hun leven verliezen ze hun schelpen en verrijken zo de bodem met hun kiezelzuurhoudende celomhulsels. Als hun biotoop verandert door het uitdrogen van een meer of door andere milieu-invloeden, kunnen ze zelfs massaal afsterven. De diatomeeënbodem die dan ontstaat, wordt afgezet en vormt soms metershoge lagen die bijzonder veel kiezelzuur bevatten.
Silicium
De term silicium komt van het Latijnse woord "silex" (harde steen, kiezel, vuursteen). Als een van de belangrijkste rotsvormende mineralen is silicium met ongeveer 28% het op een na meest voorkomende element in de aardkorst. In het menselijk lichaam is het aanwezig in ongeveer 20 mg per kilogram lichaamsgewicht, hoewel deze waarde lijkt af te nemen met toenemende leeftijd. Silicium wordt in toenemende mate opgeslagen in bindweefsel, bloedvaten, pezen en bindweeksel, maar ook in botten, kraakbeen, haar en nagels. Goede bronnen van organisch gebonden silicium zijn bepaalde volle granen (vooral in bruine gierst en haver), maar ook heermoes, bamboescheuten en diatomeeën.
Organisch gebonden silicium
Organisch gebonden silicium is aanwezig in planten en andere organismen in de vorm van orthokiezelzuur en is normaal gesproken niet erg biologisch beschikbaar door de aanwezigheid van bepaalde voedingsvezels. Onze diatomeeëncapsules, gestandaardiseerd op 77% kiezelzuur, bevatten 350 mg organisch gebonden silicium, wat neerkomt op 163,5 mg elementair silicium.
Algemene behoefte aan Silicium:
Silicium is een van de mogelijk essentiële spoorelementen, dus het heeft nog geen officiële aanbevolen inname (NRV). De dagelijkse hoeveelheid die wordt uitgescheiden in de urine ligt tussen de 10 en 40 mg. Silicium is een bestanddeel van botvormende osteoplasten en de cross-linking van bindweefsel. Een verhoogde siliciumbehoefte wordt vermoed bij aluminiumvergiftiging, broze nagels, haaruitval, osteoporose en ouderdom.
